• Kreeft sinds 1981: Betrokken, Veelzijdig, Flexibel

Betonconservering

Betonbescherming

Systemen voor betonbescherming verminderen of voorkomen de indringing van schadelijke stoffen uit de lucht of vanuit vloeistoffen in het beton. Er zijn verschillende manieren van betonconservering.

Impregneermiddelen om oppervlak waterafstotend te maken

Impregneermiddelen zijn altijd zeer dun vloeibaar en hebben geen dekkend vermogen.
Het doel van het impregneren of hydrofoberen van metselwerk of beton is het waterafstotend maken van het oppervlak.

Door gemetselde gevels te impregneren wordt voorkomen dat bij vorst de met water verzadigde metselsteen kapot vriest.
Bij betonconstructies wordt het indringen van schadelijke stoffen en dooizouten in het beton voorkomen of beperkt. Ook kan er gekozen worden voor een afwerking met een anti-graffiti systeem

De impregneermiddelen worden in vloeibare vorm door spuiten of vloeien aangebracht. De meest voorkomende impregneermiddelen zijn:

  • siliconaten
  • alkylalkoxysilanen  (silanen)
  • oligomeren alkylalkoxysiloxanen (siloxanen)
  • polymeren alkylalkoxysiloxanen (siloxanen)
  • siliconenharsen

Afhankelijk van de te behandelen ondergrond en toepassing wordt een keuze gemaakt uit de verschillende typen.

De werkingsduur van een impregnering is in het algemeen 10 jaar. Wanneer men het impregneren toepast om het oppervlak schoon te houden, zal de bewerking na enige jaren moeten worden herhaald.

Oppervlak beschermen met coating

Beton coaten is bedoeld om  het oppervlak van beton te beschermen en/of te verfraaien. De coating dringt in geringe mate in de ondergrond en wordt in meerdere lagen aangebracht. De laagdikte na uitharding zal in het algemeen ca. 100 tot 200 mu bedragen.

De coatings worden onderverdeeld naar de manier waarop de uitharding plaatsvindt:
• Fysisch drogende systemen; hierbij komt de droging tot stand door verdamping van het oplosmiddel of bij een dispersie door de verdamping van het water. Dit zijn meestal één-componentsystemen.
• Chemisch drogende systemen; hierbij komt door een chemische reactie tussen het bindmiddel en een verharder polymerisatie (verharding) tot stand. Dit zijn meestal twee-componenten systemen.

Slijt- en afdichtingslagen

Voor betonbescherming van in het algemeen horizontale betonnen vlakken, zoals brugdekken, vloeren in parkeergarages, galerijen en balkons, zijn twee-componenten systemen ontwikkeld. Meestal past men als bindmiddel epoxy, polyurethaan of acrylaten toe, elk met specifieke eigenschappen.

De laagdikte bedraagt in het algemeen 200 mu tot enige millimeters, afhankelijk van de te verwachten belasting.

Epoxy is een thermohardende kunststof die in vloeibare vorm wordt opgebracht. Door polymerisatie van de hars- en de hardercomponent vormt zich een dunne, maar zeer sterke en slijtvaste laag. Epoxy heeft een druk- en treksterkte die twee keer groter is dan beton.

Polyurethanen (PU) zijn in het algemeen ook twee-componenten producten.
Polyurethanen kunnen na polymerisatie in geringe mate buigzaam zijn en daardoor scheuren in beton overbruggen.
De grote druk- en treksterkte en vloeistofdichtheid zijn aantrekkelijke eigenschappen voor toepassing als slijt- en afdichtingslagen.

Acrylaten hebben als grootste voordeel dat de uithardingstijd zeer kort kan worden ingesteld.
Daardoor kan de overlast voor bewoners en gebruikers beperkt blijven tijdens het aanbrengen van de lagen.